Wat zijn er veel lieve vragen gekomen of ik ons zindelijkheidsavontuur zou willen delen. Ik moet zeggen dat ik dit bewust niet heb gedeeld in beeld en schrift op social. Dit is iets van hen (mijn kinderen) en mij. Maar, ik wil met liefde een stukje vanuit mij als moeder schrijven. Misschien kan je er wat leuks uithalen!
Dan komt gelijk de eerste disclaimer, want ik ben absoluut geen professional! Neem dit alsjeblieft mee tijdens het lezen. Ik ben een moeder die enkel haar gevoel heeft gevolgd, wat drie keer heel goed heeft gewerkt. Geen zindelijkheidscoach, geen onderzoek gedaan, geen enkel ander artikel gelezen. Lees die van mij als je dat leuk vindt lekker door, maar houd dat alsjeblieft te allen tijde in je achterhoofd.
Wanneer is je kind er klaar voor?
Voor andere kindjes en ouders kan ik niet spreken. Dat kan ik niet en dat wil ik niet. Er is een waslijst signalen te vinden wanneer je op Google zoekt... Maar kijk vooral zelf naar je eigen kind, want die signalen zijn algemene signalen en kinderen zijn allemaal verschillend. Pin je er niet op vast.
Ik merkte bij mij thuis dat ze ondergoed opeens heel mooi gingen vinden in plaats van de rompertjes, en dat ze een hoekje opzochten om te poepen. ''Heeey! Dat betekent dus dat je voelt dat je moet!'' zei ik tegen mezelf. Ik heb de overgang van romper naar ondergoed altijd gebruikt om zindelijk te worden. Rompers zijn voor luiers. Ondergoed voor zonder luiers. Dat werd toen de motivatie om ook ondergoed te dragen!
We gaan er vol voor of we doen het niet
Daarmee bedoel ik dat half werk bij ons weinig zin heeft. Dat merk ik met meer dingen. Dit zal natuurlijk in ieder gezin anders zijn, kijk daarom goed naar je eigen kind hierin. Ik heb de eerste dagen vrij gepland om volle focus te hebben, ik ga vol enthousiasme te werk en hoe raar dit ook klinkt... het is even niet belangrijk dat ik kapot ben van het rennen naar het potje of dat ik het stom vind dat er een natte onderboek is. Het gaat er de aankomende dagen om dat mijn kleine zich 'ge-support' voelt, enthousiast blijft en het succes-gevoel ervaart! Zindelijk worden is teamwork.
Vier dagen lang ben ik thuis geweest. Nu niet zo moeilijk in de Coronatijd, maar ook tijdens deze periode bij mijn oudste dochter en zoon heb ik dit zo aangepakt. Zo heb je de tijd om eerst die basis thuis te leggen. Ik wilde niet een luier aantrekken omdat we weg moesten omdat we dan simpelweg ons voornemen zouden verbreken en dat zou ik zoooo zonde vinden! Het is dan ook super raar dat je de ene keer wel een luier draagt en de andere keer niet. Ik wil dat ze erop vertrouwen dat ze het kunnen! Geloven in jezelf, maar wel ook de kans krijgen dit goed op de rit te krijgen. Want 'in het diepe gooien' heeft geen zin. Daarmee bedoel ik op dag 1 verwachten dat je zonder luier de deur uit kan. Dat is onrealistisch. Jij kan ook niet op je eerste dag perfect functioneren op een nieuwe werkplek in een totaal nieuwe omgeving. Als je de basis hebt wel. Samen thuis de basis opbouwen en daarna hand in hand naar buiten.
Voor het leren van iets nieuws heb je uitleg nodig
Ik geloof enorm in praten met je kind, ongeacht hoe oud ze zijn. En ook al begrijp ik dat ze mijn taart niet opeens zelf gaan bakken nadat we het samen hebben gedaan, leren ze wel wat er allemaal in gaat. Om maar even een voorbeeld te geven. Ik vertel ze alles, want als je het mij vraagt begrijpen ze zo veel meer dan dat er vaak word gedacht. Zoals ik al zei, wij volwassen kunnen ook niet in een keer een totaal andere carrière op topniveau uitvoeren na de eerste dag. Simpelweg omdat we de ervaring niet hebben en de kennis nog missen. Het is nieuw. Wordt het aan je uitgelegd en ervaar je hoe iets wel of niet moet, dan zal dat steeds meer groeien.
Zo ook de 'simpele' vraag wat plas nou eigenlijk is. Waardoor moet je plassen? Leg het ze uit. Als je niet wordt verteld dat alles wat je drinkt uiteindelijk plas word, is plas een heeeel vreemd iets. Natuurlijk hoef je niet in detail van alle organen te treden... dat zou anders wel een next-level lesje worden. Maar in gezellige 'Jip en Janneke taal'. Ik vertelde: "Wist je dat als jij iets drinkt, jouw buik daar plas van maakt? Dus als we iets drinken, moet je sneller plassen. En drinken en plassen is heel goed voor je!" Zelfde verhaal over poep.
Poep en plas is niet vies, geen taboe. We moeten allemaal. Je vader(s), je moeder(s), de koning, de juf, iedereen. Normaalste zaak van de wereld. Praat er samen over, beantwoord de vragen als die er zijn en houd het luchtig en gezellig! Als ik er normaal over doe is het voor hen ook normaal.
Rijtje tips:
-
Focus op wat ik wil bereiken. Niemand groeit van negativiteit of van harde kritiek. Daarom vertel ik ze veel liever wat we wel moeten doen, dan wat we niet moeten doen. Niet alleen hiermee, maar eigenlijk met alles wat ik ze probeer te leren.
-
We gaan het niet proberen, we gaan het doen! Niks zo fijn als dat doel en ik wil ook niks liever dan daar naartoe. De ene keer met omweggetjes maar wel zo duidelijk mogelijk. Dat is ook de reden waarom ik de eerste dagen thuis blijf en meteen op dag twee geen nachtluier meer om deed. Ons doel? Geen luiers. Dus aan mij de taak dat zo duidelijk mogelijk aan te pakken. Geen luier thuis, wel als we weg gaan, maar niet als we avondeten, maar wel als we slapen... Het is voor mij al niet duidelijk, laat staan voor mijn kinderen.
-
Enthousiaste kinderen leren het snelste! Dat stond ooit eens in mijn schoolboek. Ik heb dat altijd in mijn hoofd gehad en tot nu toe klopt het ook. Als ik mezelf als voorbeeld neem is dat ook echt waar. Wanneer ik enthousiast ben zie ik mezelf al dansend bij het einddoel en is de hele weg er naartoe een groot avontuur! Maar vraag je me om een spreekbeurt te maken over wiskunde, dan kan ik de zin om te beginnen niet eens vinden.
-
Hoe zwaarder ik het zie, hoe zwaarder het voor hen zal voelen. Als ik er een big deal van ga maken, gaat het vanzelf een big deal worden. Uitkomst, ik drijft alleen maar verder weg van ons doel. Dit leek mij persoonlijk een van de grootste, moeilijkste dingen om mijn kinderen te leren. Maar ik wist dat deze instelling ook hierbij van belang zou zijn. Ik besloot het luchtig aan te pakken, want het is normaal en helemaal geen big deal.
-
''Even je ogen dicht doen, voel je aan je buik dat je moet plassen?'' Zo heb ik ze bewust laten worden om het gevoel te herkennen. Anders riepen ze al snel neeee hooorrrr tijdens het spelen. Nu deden ze dit en hebben ze leren herkennen hoe het voelt als je bijna moet plassen. Tot ze het trucje niet meer nodig hadden.
Start dag 1
Vandaag gaan we samen op stap en gaan we het allertofste ondergoed shoppen samen! Samen zoeken naar de juiste maat, en welke kleur vindt jij het aller aller mooiste? Tasje er omheen om zelf te dragen, en we gingen enkel dat doen zodat het een speciaal uitje was. Samen op stap. Ook top voor mama's hormonen... even een bewust moment voordat de volgende fase begint. Ja, ik ben er zo een ;). (Dit is nu in Coronatijd een beetje lastig, maar je kan ook zelf bestellen en het tof inpakken)
Thuis hebben we het nieuwe ondergoed een ereplek gegeven en hebben ze het trots aan Philip laten zien. Die maakte er ook een trots moment van. Zo groeiden ze al van trotsheid nog voordat we waren begonnen. Ondertussen dat we de tasjes uitpakten vertelde ik het verhaal over wat plas en poep nou eigenlijk is. Plas, drinken. Poep, eten.
Tip! Ik waste de helft direct en wisselde dit om met de broekjes die ik nu in de kast heb gelegd. Zo had ik de volgende ochtend gewassen ondergoed en merkte die kleine geen verschil.
Dag 2
Nu gaan we doorpakken! Dag luier, hallo tof nieuw ondergoed! Meteen bij de start van de dag zijn we begonnen. Samen gingen we het potje klaarzetten, hadden het over het nieuwe ondergoed waar ik heel jaloers op was en herhaalde mijn poep en plas uitleg. Herhaling is goud. Omdat deze nieuwe situatie straks ook normaal wordt, had ik geen zin om nu lekker makkelijk alleen een onderbroek te dragen. Laten we gewoon direct doen alsof het normaal is en gewoon normale kleding aantrekken. Dat is inderdaad even wat meer wassen, maar zo verandert er zo min mogelijk.
Ons plannetje:
-
Als je voelt in je buik dat je moet plassen of poepen roep je ''mama ik moet plassen!'' en dan gaan we samen plassen.
-
Ieder kwartier gaan we sowieso samen naar het potje. Bij een plas deed ik heel blij, bij niks de uitleg: dat kan! je hoeft ook niet altijd te plassen. Ik neem je vandaag extra mee zodat we aan het potje wennen. Hij is ook zoooo mooi he?!
Wat te doen bij een ongelukje?
Al snel was hier de eerste natte broek. Dat voelde natuurlijk helemaal niet lekker. Nat en dikke tranen want ze schrokken. Ik heb getroost, uitgelegd dat dat kan gebeuren en vooral verteld wat we volgende keer kunnen doen om niet te laat te zijn. Volgende keer moeten we iets sneller zijn, dan zijn we zeker op tijd! Lekker luchtig gehouden want ik wil niet focussen op wat verkeerd ging, ik wil een oplossing om ons doel te bereiken. We doen dit samen. Even omkleden, zoek jij iets leuks uit?
Vertel niet wat ze niet moeten doen, maar wat ze wel moeten doen. Dan focus je op wat je wil bereiken. Zometeen gaan we iets eerder zijn, want dan zijn we op tijd!
Geven ze het de eerste keer aan voor ze moeten plassen, prijs ze dan de lucht in! Dat is wat we wilde bereiken. Zelf wist ik ook dat als ze meer drinken het plassen ook meer zal worden. Ik gaf daarom steeds halve bekers drinken de eerste dagen en ging voor het drinken naar het potje, om 15 min later weer te gaan.
Tip! Ondanks dat het natuurlijk heel leuk is dit met zijn allen te doen, kan er ook een druk op komen daardoor. Philip is in alle verhalen op de achtergrond gebleven en broertjes en zusjes waren, hoe onaardig het ook klinkt, even niet welkom. Een-op-een maakt dat het jullie avontuur is en dat jullie plannetje nooit bij de een 'zo' en bij de ander 'zo' kan zijn. Trek duidelijk een lijn.
Dag 3
Deze dag deden we hetzelfde als de tweede dag. Maar we hadden wel een nieuwe focus! Want, vandaag ging ik van haar vragen om het zelf aan te geven als ze dat voelde. Dit is vaak ook de dag van het eerste poep moment om hem even zo te noemen. Veel kindjes kunnen dit super spannend vinden en het daardoor gaan ophouden. Dat willen we niet. Houd het poep-verhaal luchtig. Merkte ik dat ze het spannend vonden, luisterde ik naar ze en vertelde dat het ook zeker spannend kan zijn. Zei ik dat er niks is dat eng is, want samen lukt het ons wel. Eenmaal succes? Jaaaa, dan doen we een extra lang dansje door de huiskamer!
De aanloop daar naartoe zijn we wel tien keer gaan zitten zonder resultaat. Niet erg! Al ga je 100 keer. Beter een keer teveel dan een keer te weinig. Alles voor een succesgevoel.
Op deze dag hebben we ook 's nachts geen luier mee aangetrokken. Ook hier is de juiste uitleg goud waard. ''Zooo tof dat je ook zonder luiers gaat slapen! Ik ga je vannacht eruit halen en dan gaan we samen even plassen. Maar als je nou zelf wakker wordt, dan roep je mama (of met wie je dit doet) en kom ik gelijk naar je toe en gaan we samen plassen''.
Ik heb ze de eerste nacht na 4 uur eruit gehaald, voor ik zelf ging slapen en zodra ze huilde of wakker werd. Is de ochtend droog? Duizend dansjes! Is de ochtend nat? Geeft niks, dan gaan we aankomende nacht nog een keertje extra eruit om te plassen. Of geef iets minder drinken na het avondeten in de opstart periode.
Dag 4
We komen er lekker in! Vandaag ga ik je minder vragen of je moet plassen want vandaag mag jij het aan mama gaan vertellen. Natuurlijk zette ik ze alsnog op het potje als het me iets te lang duurden of vraag tussendoor ''even goed voelen in je buik, moet je nu plassen?''
-
Voordat we gaan eten en drinken gaan we altijd plassen.
-
Ik ga de tijd tussen het plassen steeds een stukje langer over laten aan hen. Maar wel met vaste momenten.
-
Als ik merk dat ze de hele ochtend op tijd zijn met het zelf aangeven stop ik met vragen tussendoor, behalve op de vaste momenten.
-
Ommetje maken rond het huis. Dit zou je prima moeten lukken.
Dag 5
Vandaag ga ik het nagenoeg loslaten. Ik vraag alleen nog om de vaste momenten of als ik zie dat ze heel intensief aan het spelen zijn en het wellicht zouden kunnen vergeten.
De dansjes en trotse woorden blijven, maar ik ga ze iets minder maken. Het succesgevoel moet blijven maar het moet nu ook normaal gaan worden dit aan te geven.
De eerste keer de deur uit
Ik zweette peentjes... maar je raadt precies wat er gebeurt als ik dat laat merken. Dus ik ging zogenaamd ontspannen de deur uit. Misschien ook wel emotioneel omdat ik het toch altijd een moment vond.
-
Plassen voordat we weggaan.
-
Ik heb uitgelegd dat we niet zo makkelijk kunnen plassen onderweg, maar dat we dan een plekje moeten zoeken. Dus misschien zou je het dan eventjes moeten ophouden, maar dat kunnen we! Voorbereiden en vertrouwen geven.
-
''Waauuww je bent voor de eerste keer buiten zonder luier! Dat voelt ook echt fijn he?!'' En daar liep een trots peuter. Nu hier een succesverhaal van maken ;)
-
Als we in de buurt waren van een toiletplek vroeg ik of ze moest plassen. Als we al een tijdje onderweg waren gingen we gewoon. Ik zette dan het potje naast of op het toilet.
Tip! Dit heeft mij al heel wat momenten uit de brand geholpen... Voor onderweg had ik een heel klein potje die ik altijd meenam de eerste tijd. Ophouden kan wel een beetje maar niet te lang. Als het te lang zou duren zetten ik het potje in de achterbak van mijn auto en konden we daar even plassen. Doekjes in de tas om schoon te maken en water. Plasje gooide ik in de put en spoelde er water overheen. Klinkt raar, maar we hebben het allemaal moeten leren ;)
Dag 6 en 7, en 8, 9, 10 tot oneindig
Het is drie keer onwijs goed gegaan. Er is nagenoeg geen ongelukje meer geweest en ik maak op deze dag en aankomende tijd ze 's nachts gemiddeld twee keer wakker. Dit ga ik aankomende tijd afbouwen. Maar niet te veel in een keer willen. Het ritme dat we nu hebben moet normaal gaan worden. Dit hebben we bereikt door:
-
Wel een compliment te geven maar de dansjes langzaam te laten verdwijnen.
-
Niet meer te vragen of er geplast moet worden.
-
De luiers officieel te doneren.
-
De rompertjes uit de kast te halen.
-
Nu zijn ze ook de eerste keer met Philip gaan plassen.
-
Gingen ze ook bij hem aangeven dat ze moesten.
Eindwoord van Lot
Zo heb ik het drie keer aangepakt. Maar ik wil er ook met klem bij zeggen dat deze dagen enkel in het teken van het potje stonden. Ondanks dat ik het luchtig wilde laten lijken bij ze, stond ik natuurlijk op scherp omdat ik bij ieder plasje - en dat waren er de eerste dagen echt absurd veel - naar het potje rende met iedere keer evenveel enthousiasme. Natuurlijk heb ik de eerste nacht amper geslapen toen ze zonder luier in bed lagen. Natuurlijk zweette ik peentjes toen we voor het eerst buiten liepen. En ja, ik heb ook gejankt toen ik die rompertjes weg deed.
Ik was zo enorm trots! Dit doen we samen. Dat is waar ik voor sta. Wij als ouders geven onze kleintjes dat vertrouwen, dat geloof in zichzelf.
Kijk altijd naar wat voor jou en voor jullie goed voelt. De wereld kan nog zoveel adviseren, maar het gaat erom dat jullie je er goed bij voelen. Haal uit alles datgene wat jij het beste vindt en als ik je een advies mag geven:
Vertrouw op jullie zelf en volg je gevoel, dan doe je het altijd goed.
Zindelijk worden is teamwork en teamwork makes the dreams work!
Liefs,
Lot!