07:00 uur, ziekenhuis. We hoeven elkaar alleen maar aan te kijken om te weten dat een van de twee een knuffel wenst. Ik wil dat deze vreselijke dag gedaan is, maar ik wil niet dat je weg bent.
Ik mocht (want gelukkig kon dat) zelf bevallen. De tranen stroomden over mijn wangen. Ik had hier pas in september willen liggen verdorie. Gelukkig was Philip daar ''Kom, we gaan naar buiten. We gaan stemmen en we gaan lekkers halen'' wat moet ik toch zonder hem.
Ik ademende de krampen weg en ik stond in het stem hokje. Natuurlijk vouwde ik de kaart aan de verkeerd kant open. Waardoor ik een partij heb staan vechten om die kaart weer in zijn oorspronkelijke vorm terug te krijgen. Maar goed we hebben gestemd en Philip kocht mijn lievelingstaart.
Terug in het ziekenhuis. Daar werden de krampen weeën. Ik ademde mee. Hoor mezelf zeggen''kom maar kleintje, het is oke''. De tranen bleven rollen. Deed wat ik kon. In mijn ooghoek zag ik Philip. Machteloos. Verdrietig, maar hij hield me vast en hij is geen moment van mijn zij geweken.
Hey kleintje. Zo compleet. Handjes, voetjes, vingertjes, teentjes... in je eigen dekentje. Daarin zou ik je anders uit bad hebben gehaald, en je miljoenen kusjes hebben gegeven. Ik wou je heel graag zien en met jouw handje op mijn vinger, heb ik je alles kunnen zeggen wat ik wou. Een uur lang waren we met zijn drieën en had ik je vast. De wereld stond even stil. Je was echt even bij ons... Uiteindelijk gaf ik je deken die kus, die ik je zo graag over 5 maanden had willen geven in andere omstandigheden.
Naar huis.
Daar heb ik nog heel wat weeën weg geademd. Maar we zijn thuis. En dat is fijn. Isabel was aan het koken en roept vrolijk ''kijk is mam! Ik heb eten voor je hoor, en als je dat opeet dan word het hartje van je baby weer gemaakt''De tranen stroomde weer over mijn wangen. ''Hartjes kunnen we niet zo makkelijk maken Lieverd. Daarom hebben we Nijntje. Tegen Nijntje kan je alles zeggen wat je anders tegen de baby zou zeggen. Je mag hem knuffelen, er mee spelen, hem kusjes geven. Alles wat je maar wilt.''
Weeën en wetende dat je straks zonder baby naar huis gaat. Het breekt je, en je partner ook vergeet dat niet. Maar we hebben het wel samen kunnen doen. Met elkaar. Team jij en ik.
Onze ogen branden door alle tranen. We zijn leeg. Op. Nadat ik nog een wee weg ademde ben ik in slaap gevallen in Philip zijn armen. Ik zou echt niet weten wat ik zonder jou zou moeten.
Jeetje kindje, wat was jij gewenst... je zal voor altijd ons babytje zijn,
Love you, to the moon and back a million times forever.
X